Гарматы абвясцілі наступленне.
Мы Беларусі неслі вызваленне.
Дзень памірае
Хмуры, невыносны.
Ідзём утрох
Пад каравулам соснаў.
Як вартавы,
Што толькі стаў на пост,
Агледзеў месяц
Вышыню з нябёс.
Рыпіць марозна вузкая сцяжына...
Стаіць між сосен
Ціхая хаціна.
У хату ўнеслі доўгае маўчанне
Суровыя мае аднапалчане.
Тут, пад страхою,
Дзе вайна шугала,
Жыццё над смерцю