1
Звон — несціханы, натужны, напяты —
Зводдаль трывожыць прастор-наваколле.
Як кінуць вокам — ні гумнаў, ні хатаў,
Ні дзетвары, ні жытнёвага поля.
Вёскі пазнака — у чорным граніце.
Зрубы-вянцы замест хатаў — бетонныя.
Сонца нязрушна стаіць у зеніце.
Ў нерушнай немачы — ціш навакольная.
Часу застыла смуга-павалока,
Памятку вогненных дзён расскрыжаліла:
Ў бестэрміновай жалобе глыбокай