Маладзенькі бялявы хлапчук,
Што яшчэ не ведаў жыцця,
Бачыў столькі жахлівых пакут,
Бачыў столькі смярцей штодня.
Ён яшчэ нікаго не кахаў,
Не трымаў на руках дзіця.
Па начах у аблоках лятаў,
Ды спыніла яго вайна...
Гэтых хлопчыкаў, сябра мой,
Ведаеш, колькі тады было,
Колькі іх у радную зямлю
За нас з табой палягло?
Неба чыстае, цішыня ў далі.
Ты ведаеш, сябра мой,