Пазносіў я многа ламачча,
Вячэрні касцёр хоць куды!
Сусед мой, як рыцар з Ламанчы,
Наіўны, высокі, худы.
Агонь разгараецца буйна,
Забудзем трывогу і боль.
Частуйцеся печанай бульбай,
Вось добрая шэрая соль.
Ноч іскры маўкліва глытае,
А мы то маўчым,
То услых
Гаруем, што моладзь не тая,
Што шмат гультаёў маладых;
Што зніклі руплівасць, стараннасць
I гордасць за працу сваю.