Вершы пра вайну

Са зборніка “Вершы-дураняткі”.
***
Каб не здарЫлася
якога там няшчасця –
я з гараскопаў веды запасаю.
А баючысь яшчэ якой напасьці,
якую ў гараскопы не ўпісалі –
крашчуся, калі йду каля Сабора,
каля Мячэці, да Аллаха – склон пачотны,
ля Сінагогі – прыкупляю “Тору”,
і проста так – перабіраю чоткі.

Няшчасце ж, сцеражэ на кожным кроку.

Са зборніка “Гішторыі дзеда Алега”.

Зазірнуў
за мяжу жыцця,
разуменне дзе наша збіраецца,
каб пабачыць таго Жняца,
што на ніве людской стараецца.

Каб спытаць у Яго,
спазнаць,
як ў чарговасьці Ён разбіраецца,
каму – жыць,
а каму – паміраць…
І чаму, не усім – да старасьці.

І пабачыў Яго,
і спытаў.
Адказаў Ён адразу, не тоячысь –
Я вас жну.