Вакол балота. Востраў Зыслаў.
I траў няскошаных журба.
А ты вартуй і праўду выстай,
Хаця грыміць па ёй пальба.
Я ведаю, што нас не змесяць
Ні бомбы, ні блакад пятля.
Не першы дзень, не першы месяц
Дрыжыць ад выбухаў зямля.
Няхай сярод іржавай твані
Не рай нам, не спакойны кут, —
Ідзе народнае змаганне,
Вяршым над ворагам свой суд.
За ўсё фашысцкі звер заплаціць
Мы асфальтам балоты завём
І шасейнай дарогі сцяжынку.
Два гады мы і косім, і жнём,
Каб вялікія справіць дажынкі.
Аўтаматы нам служаць касой,
А сярпамі - гранаты, наганы.
Не расою - варожай крывёй
Акрапляюць зямлю партызаны.
Там, дзе нас не чакаюць - мы там,
А дзе ладзяць засаду - абыдзем.
Тут усё паслухмянае нам,
Нават месяц, то ўстане, то задзе.
Спее волі і ўчасця прыход,
І ў будні дзень, і ў радаснае свята
Сюды, да плошчы, шмат дарог вядзе
Тым, што загінулі ў баях, салдатам.
Народ вянкі да помніка кладзе.
Стаяць на варце каля абеліска
Ялінкі, што сюды з лясоў прыйшлі.
Завецца плошчай Перамогі ў Мінску
Мясціна дарагая на зямлі.