Галоўная » Сяргей Законнікаў

Сяргей Законнікаў

Хатынь

 
Дваццаць шэсць каміноў,
Дваццаць шэсць каміноў,
Дваццаць шэсць
                             і далёкіх,
                                             і блізкіх мне сноў.
Ды плывуць і крычаць
                                       нада мной груганы,
Што не сны — каміны.
О, не сны — каміны!
На халодным граніце

На партызанскім аэрадроме

 
Прыйду сюды адзін маўклівай ноччу, Калі раскіне цемень свой шацёр. Нібыта мой сігнал чакае лётчык, Запальваю аж да нябёс касцёр. Вакол пасталі сосны ў дазоры... Мне полымя вышэй узняць карціць, Хоць ведаю, што ён, чырваназоры, З гадоў грымотных зноў не прыляціць. Падкладваю ў агонь сушняк старанна, З травой, з сівым туманам гавару, Пакуль касцёр, што ўзняўся над палянай,