Галоўная » Сяргей Законнікаў

Сяргей Законнікаў

Хатынь

 
Дваццаць шэсць каміноў,
Дваццаць шэсць каміноў,
Дваццаць шэсць
                             і далёкіх,
                                             і блізкіх мне сноў.
Ды плывуць і крычаць
                                       нада мной груганы,
Што не сны — каміны.
О, не сны — каміны!
На халодным граніце

На партызанскім аэрадроме

 

Прыйду сюды адзін маўклівай ноччу,
Калі раскіне цемень свой шацёр.
Нібыта мой сігнал чакае лётчык,
Запальваю аж да нябёс касцёр.

Вакол пасталі сосны ў дазоры...
Мне полымя вышэй узняць карціць,
Хоць ведаю, што ён, чырваназоры,
З гадоў грымотных зноў не прыляціць.

Падкладваю ў агонь сушняк старанна,
З травой, з сівым туманам гавару,
Пакуль касцёр, што ўзняўся над палянай,