Вершы пра вайну

Прысвячаецца загінуўшым у ВАВ і майму дзеду Чэчату Васілю Філіпавічу,
які пахаваны ў брацкай магіле ў г.Азёрску, Калінінградскай вобл.
1
Як многа вас палегла ў той вайне!
Загінулі!.. А катам не здаліся!
І ў бессмяротным маршы, па вясне
З вас кожны, як жывы, да нас з'явіўся.
2
Як многа вас, салдат без узнагарод,
Загінула за перамогу ў бойнях,
Дзяцей Радзімы! - Неўміручы род! -

Удава вайны.
(паэма)
(Прысвячаецца светлай памяці маёй бабулі
Чэчат(Твёрдой)Марыі Васільеўны)

Удава вайны… Я бачыла яе...
На выгляд - невялічкая жанчына,
Руплівая, раней за ўсіх устае,
Каб накарміць дзяцей: дачок і сына…

Умее ўсё: і сеяць, і араць,
Каня лавіць, і запрагаць на пашы,
Капіцы сена босай у брод цягаць
І стомленасці нават не заўважыць...

Пяцёра дзетак на яе спіне,

1
Не патрэбна ніякаму часу вайна!
Не патрэбна і нашаму веку!
Не прыносіла шчасця ніколі яна -
Колькі гора дала чалавеку!..
2
Кардынальна не вырашыць прагнасць крыві
На Зямлі ўсе люцкія пытанні,
Бо, знішчаючы ў дрэве яго карані,
Зелянець лепей крона не стане…
3
А калі й застанецца расточак які
Доўга будзе ўверх прабівацца,
Пакуль ствол яго стане драйляны, тугі...

1
Краіны мае абеліскі
Блішчаць, быццам зоркі ў цьме,
Галосіць над імі вятрыска,
Разказвае нам аб вайне…
2
Ідуць вераніцаю людзі
Да гэтых каменных святынь
І будуць ісці, пакуль будзе
Зіхцець гэтых зор калярынь..
3
Трапечацца вечны агеньчык,
Як сэрцы палёглых салдат…
Чытае ўнучка свой вершык,
Пра час, што не вернеш назад.
4
Пра дзеда, які не вярнуўся
Да дому, з пякельнай вайны

(Прысвячаецца светлай памяці
загінуўшым у ВАВ і майму дзеду
Чэчату Васілю,
якога я ніколі не бачыла)
1
Каля помніка ветэранам
Палымнее агеньчык вечны,
Крываточыцца болем ранаў,
Сагравае цяплом сардэчным.
2
Запытала дзяўчынка ў дзеда:
"Чаму ён пад дажджом не тухне
І чаму тут так многа кветак,
Сярод восеньскіх лісцяў жухлых?
3
Уздыхнуўшы, стары заплакаў
І сумотна нахмурыў бровы...

(подых Брэсцкай крэпасці)

Сягодня была вайна ...
І ранак, як у сорак першым,
Нядзельная цішыня ...
Міжволі складаю вершы...
Залівіста салаў'і ...
Спяваюць, ў гаі, за Бугам ,
І рэха вайны - з зямлі…
І ў памяці - думак скруха ...

Крык ворана разарваў,
Як вораг спакой, гарматай,
І перад вачыма ўстаў
Цалёханькі Кіжаватаў,
І цені яго байцоў
Дзевятай пагранзаставы,
Жывымі, сярод мярцоў,