(Прысвячаецца светлай памяці
загінуўшым у ВАВ і майму дзеду
Чэчату Васілю,
якога я ніколі не бачыла)
1
Каля помніка ветэранам
Палымнее агеньчык вечны,
Крываточыцца болем ранаў,
Сагравае цяплом сардэчным.
2
Запытала дзяўчынка ў дзеда:
"Чаму ён пад дажджом не тухне
І чаму тут так многа кветак,
Сярод восеньскіх лісцяў жухлых?
3
Уздыхнуўшы, стары заплакаў
І сумотна нахмурыў бровы...
- Гэты помнік - палёгшых якар,
За Радзіму ў час суровы…
4
- Растлумач, што за якар, дзеду?
Караблёў тут няма і мора…
- Гэта - памяць, яе не зведаць,
Незабыўная сведка гора…
5
Яна ў суме гранітных плітаў,
У вянках, у агні і ў кветках...
І ў надпісах "Не забыты…"
Падрасцеш, тады поймеш, дзетка.
6
Паглядзі на агеньчык вечны,
Яна ім запаветы піша,
Не знікае ні ўдзень, ні ўвечар,
Супраць бедаў вайны афіша…
7
Па праспекту, насустрач веку,
Ідуць за руку дзяўчо і воін,
Што шукаюць ад войнаў лекі,
У незгасальным агні героям…
Мінск.08.11.2014г.
Каля помніка ветэранам…ці Вечны агонь.
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1289682539683
Галасоў: 1512. Сярэдняя: 4.13
4.3951219512195
Галасоў: 615. Сярэдняя: 4.40
4.2045088566828
Галасоў: 621. Сярэдняя: 4.20
4.1550888529887
Галасоў: 619. Сярэдняя: 4.16
4.0434782608696
Галасоў: 460. Сярэдняя: 4.04
4.4126984126984
Галасоў: 315. Сярэдняя: 4.41
4.2861952861953
Галасоў: 297. Сярэдняя: 4.29
4.160409556314
Галасоў: 293. Сярэдняя: 4.16
3.9455782312925
Галасоў: 294. Сярэдняя: 3.95
4.6599190283401
Галасоў: 247. Сярэдняя: 4.66
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь