І колькі чалавек не сумаваў,
Назаўтра ўсё адно будзе не кепска.
Хоць душу д’яблу ён прадаў,
Да цеплыні, дабра цягнецца сцежка.
І колькі б ён таго хацеў,
Каб злодзеям быць несусветным,
Пяшчотай аддае ад яго стрэл,
Бо робіць ён, хоць для каго, дабро вось гэтым.
Змагаюцца са злом усе на свеце
І кажуць, што яны, як воіны дабра,
Але ж сабе падобных хочуць сцерці,