Вершы пра вайну

Над Дзвіной бессмяротнасці помнік стаіць,
Ён насыпан людскімі рукамі.
Ля падножжа агонь вечнай славы гарыць
І не згасне агонь той вякамі.

Палачане курган той узводзіць ішлі
З кожнай вуліцы, з кожнага дома
І прыносілі жмені свяшчэннай зямлі
З невядомых магіл і вядомых.

Не забыць, як бабулька прынесла зямлі
У хусціны з-пад самага Мінска.
І былыя байцы, што вайну ўсю прайшлі,

Трэба мужнымі быць у жыцці,
Памятаць кожны дзень і гадзіну:
Жыць на свеце – не поле прайсці,
Мы ў адказе за мір, за Радзіму.

Нашы продкі, бацькі і дзяды,
Родны край бераглі, шанавалі,
Білі ворагаў лютых заўжды
І за волю жыццё аддавалі.

І сягоння, у ліпеньскі дзень,
У цудоўнейшы дзень вызвалення,
Гэта мужнасць, як сонца прамень
Асвятляе шляхі пакаленняў.