Вершы пра вайну

Сярод усіх імёнаў на зямлі
У нашых сэрцах назаўсёды застануцца
Імёны тых, што не вярнуліся з вайны,
Герояў, што салдатамі завуцца.

Хвіліна памяці застыла ў цішыні,
І кожны з нас за гэтае імгненне
Успомніць тых, што некалі былі,
Хто ёсць, хто будзе цераз пакаленне.

Салдат, нібыта журавель,
Увесь час імкнецца да нябёсаў.
Нязгаснай зоркаю жыве
У нашых сэрцах, нашых лёсах.

Час прыйшоў нам сыходзіць,мама.
Не кладзі мне з сабою слёзаў,
грошай мне не патрэбна таксама:
не адкупішся імі ад Лёсу.

Ты кавалачак свежай зямліцы
загарні ў насовачку беражна.
Пакладзі мне… Не,не рассыпецца,
клапатлівымі пальцамі нежнымі.

Яе хмары дажджом цалавалі,
мы ступалі па ёй басанож,
і калючыя боты тапталі,
баразны ўразаўся нож.

Новым горам яе калечылі
і залечвалі раны ізноў.