ГОРА

Гора.
Кахаюць адзін аднога.
Ці не кахаюць.
Дык любяць?
Усё быць можа.
І ўдачлівы, і нябога,
Сляпымі сваімі крокамі людзі няўцямныя
Ішлі б да Бога,
Ці паўзлі б, можа.
А хутка марозы
За дажджыма гэтымі палезуць у хаты,
У кватэры – на паверх першы,
І паверх пяты.
Ці будзе агмень там, дзе брат брата
Б’е наводмаш, ірве гарматай ?
Кахаюць адзін аднога.
Ці не кахаюць.
Ды на Чорнае мора
Адпачываць едуць, не маючы гора.
Ходзяць па пляжу, віно п’юць, спіну грэюць,
Смоквы ядуць, ці так дурэюць.
А тут, над Дняпром, пад задымленым небам
Да грудзей прыціскае,
Туліць калоссе хлебу
Дзяўчынка з вачыма ахвяры Галадамору.
Не любяць адзін аднога.
І не кахаюць.
Гора.
Людзі, ці вылюдкі вы?
Ці уроды?
Хапала РОЗНАГА заўсёды народу.
Не ведаю, што рабіць.
Рабіць што
З дзіцячым паглядам з дакорам?
З зернем спелага хлебу ?
На худзенькім целцы Галадамору
Ляжыць пад задымленым кіеўскім небам
Гора.
25.08.2014.