Хоць і вайна жаночага роду,
але колькі мужчын палягло
тых хто браў у рукі крывавыя зброю
як так адбыцца магло?
наўрацце жыццё аддавалі дарэмна,
але памяць пра іх амаль не жыве.
яна праляцела імгненна,
забылі мы што наша зямлі ў геройскай крыве.
і парады навошта праводзіць?
калі ветэран у халоднай хаціне жыве...
толькі страх тоя зброя наводзіць,
колькі герояў забытых ляжыць ў зямле.
узгадаем пра іх мы сягодні,
каб зноў забыць амаль, што на год.
і не заўважым як знікне апошні,
бо не ведаць нам ветэранскіх клапот.
нам увогуле бесконца ўсёроўна
толькі крык паўсюль "ваявалі дзяды",
затое гарэлка ільецца бясконца,
ты лепш Ім вазьмы хоць чым дапамажы!
навокал гучалі разрывы снарадаў
кулямётныя кулі тулілі к зямле,
незлічоныя стужкі салдацкіх атрадаў
бясконца знікалі ў той страшэннай вайне.