Мы можам спыніць вайну

 

З дзяцінства слаўнага куплеты.
І толькі з дрэва – пісталеты.
З вады ўсе кулі, на ўцеху.
Гарматаў залпы – з дзіцячага смеху.

Наўзамен цацак сёння танкі.
І шынялі – не вышыванкі.
Мінула лета, зноў зіма.
І праўды няма, а толькі хлусня.

Свет, Свет, ты спыні вайну, я бачыць слёзы болей не магу.
Людскія стогны чуць я не хачу. Ці можам мы спыніць з табой вайну?

Са зброяй у руках салдаты.
Твой лёс трывогаю працяты.
Агнём палае сэрца, хата.
А дзе ж ты, мама, дзе ж ты, тата?

Свет, Свет, ты спыні вайну, я бачыць слёзы болей не магу.
Людскія стогны чуць я не хачу. Ці можам мы спыніць з табой вайну?

Няўжо адвечна будзе драма?
І знесена да міру брама?
Свабода – учора, сёння – рабства.
І знікла літасць, ззяе хамства.

Свет, Свет, ты спыні вайну, я бачыць слёзы болей не магу.
Людскія стогны чуць я не хачу. Ці можам мы спыніць з табой вайну?

У металалом здамо гарматы!
Да ворагаў пакрочым у сваты!
У ваду ўсе пераплавім кулі…
Каб смех дзіцячы зноў пачулі!

Свет, Свет, ты спыні вайну, я бачыць слёзы болей не магу.
Людскія стогны чуць я не хачу. І можам мы спыніць з табой вайну!