Сонцам пяшчотным угрэты,
Атулены кволай травой.
Ён той хто ў полымі веры
Ды з гонарам ў сэрцы,
Адважна ён крочыў у бой.
Кроў абрасіла зямлю
За родную маці-краіну.
Зорка сьвяціла яму
Ды быццам як цуд.
Перамогу ў ёй бачыў вяліку.
Ён той апошні жаўнер,
Апошняе зернетка дрэва.
Хіляць анёлы асьвер ¬-
Апошні манэўр,
Пазбавіць каб тленнае цела.
Штосьці яшчэ існуе
Пакуль сэрца моцнае прагне.
Кропкі у гэтай гульне,
У вечнай вайне,
Як сьцяг свой, годны паставе!
Сакавік 3 2016