Палыхалі зарніцы,
Грымелі грамы-
І жорсткія фрыцы
Палілі дамы.
Крычалі бабулі
І дзеці крычалі,
Варожыя кулі
Крычаць не давалі.
І слёзы, і гора
Ліліся ракою
У грознае мора -
Няшчасце людское.
І людзі ўзняліся,
Як хвалі цунамі,
Якія ліліся
Ў людскім акіяне.
І фрыцаў паганых
Змяталі яны
За болі і раны,
За гора вайны.
Каб сёння, як кветкі
Нарцыс і камелій
Ўсе людзі планеты
Ад шчасця квітнелі.
І помнілі тое,
І помнілі тых -
Няшчасце ліхое,
Героеў сваіх!