Яшчэ планета не астыла,
Яшчэ агнём бурліць нутро,
У ліхаманцы рвуцца жылы
Вякамі скручаных вятроў.
Яшчэ пад намі узрываецца
Закутай цішыні
пухір:
Як зубы,
горы праразаюцца,
I лава спапяляе жвір...
Яшчэ б люляць зямлю ў пялёнках
Людскіх турбот, людскіх надзей...
А хтось гвалтоўна і шалёна
Ёй бомбу на плячо кладзе.
Трымай!
Трымай, хоць цела млее,
Нясі, пакуль бікфордаў шнур —
Цяжкая памяць —
не датлее —
I выбухнуць мільёны бур!..
I ўсё змяшаецца імгненна
У першародную жуду...
I я —
апошняе калена
Людскога племя —
не прыйду,
Каб зноў цябе красой аздобіць,
З табой смяяцца, плакаць, жыць...
...Зямля мая!
А можа, хопіць
Ісці да вогненнай мяжы?..
Бушуй сабе
гарачым чэравам,
З глыбінь вяршыні узнімай!
Ды помні пра дарогу
з чэрвеня
У светлы той
і горкі май.
Яшчэ планета не астыла...
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.137956748695
Галасоў: 1341. Сярэдняя: 4.14
4.2172470978441
Галасоў: 603. Сярэдняя: 4.22
4.3978300180832
Галасоў: 553. Сярэдняя: 4.40
4.1472602739726
Галасоў: 584. Сярэдняя: 4.15
4.0402843601896
Галасоў: 422. Сярэдняя: 4.04
4.4108280254777
Галасоў: 314. Сярэдняя: 4.41
4.3205574912892
Галасоў: 287. Сярэдняя: 4.32
4.1560283687943
Галасоў: 282. Сярэдняя: 4.16
3.9347079037801
Галасоў: 291. Сярэдняя: 3.93
4.6734693877551
Галасоў: 245. Сярэдняя: 4.67
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-