Яшчэ планета не астыла,
Яшчэ агнём бурліць нутро,
У ліхаманцы рвуцца жылы
Вякамі скручаных вятроў.
Яшчэ пад намі узрываецца
Закутай цішыні
пухір:
Як зубы,
горы праразаюцца,
I лава спапяляе жвір...
Яшчэ б люляць зямлю ў пялёнках
Людскіх турбот, людскіх надзей...
А хтось гвалтоўна і шалёна
Ёй бомбу на плячо кладзе.
Трымай!
Трымай, хоць цела млее,
Нясі, пакуль бікфордаў шнур —
Цяжкая памяць —
не датлее —
I выбухнуць мільёны бур!..
I ўсё змяшаецца імгненна
У першародную жуду...
I я —
апошняе калена
Людскога племя —
не прыйду,
Каб зноў цябе красой аздобіць,
З табой смяяцца, плакаць, жыць...
...Зямля мая!
А можа, хопіць
Ісці да вогненнай мяжы?..
Бушуй сабе
гарачым чэравам,
З глыбінь вяршыні узнімай!
Ды помні пра дарогу
з чэрвеня
У светлы той
і горкі май.
Яшчэ планета не астыла...
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.098233995585
Галасоў: 1812. Сярэдняя: 4.10
4.3876651982379
Галасоў: 681. Сярэдняя: 4.39
4.1912408759124
Галасоў: 685. Сярэдняя: 4.19
4.1361639824305
Галасоў: 683. Сярэдняя: 4.14
3.987012987013
Галасоў: 539. Сярэдняя: 3.99
4.4006024096386
Галасоў: 332. Сярэдняя: 4.40
4.2816455696203
Галасоў: 316. Сярэдняя: 4.28
4.1708860759494
Галасоў: 316. Сярэдняя: 4.17
4.6550387596899
Галасоў: 258. Сярэдняя: 4.66
3.9372937293729
Галасоў: 303. Сярэдняя: 3.94
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь