Яшчэ планета не астыла,
Яшчэ агнём бурліць нутро,
У ліхаманцы рвуцца жылы
Вякамі скручаных вятроў.
Яшчэ пад намі узрываецца
Закутай цішыні
пухір:
Як зубы,
горы праразаюцца,
I лава спапяляе жвір...
Яшчэ б люляць зямлю ў пялёнках
Людскіх турбот, людскіх надзей...
А хтось гвалтоўна і шалёна
Ёй бомбу на плячо кладзе.
Трымай!
Трымай, хоць цела млее,
Нясі, пакуль бікфордаў шнур —
Цяжкая памяць —
не датлее —
I выбухнуць мільёны бур!..
I ўсё змяшаецца імгненна
У першародную жуду...
I я —
апошняе калена
Людскога племя —
не прыйду,
Каб зноў цябе красой аздобіць,
З табой смяяцца, плакаць, жыць...
...Зямля мая!
А можа, хопіць
Ісці да вогненнай мяжы?..
Бушуй сабе
гарачым чэравам,
З глыбінь вяршыні узнімай!
Ды помні пра дарогу
з чэрвеня
У светлы той
і горкі май.
Яшчэ планета не астыла...
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1399361022364
Галасоў: 1565. Сярэдняя: 4.14
4.3900481540931
Галасоў: 623. Сярэдняя: 4.39
4.1899529042386
Галасоў: 637. Сярэдняя: 4.19
4.1594896331738
Галасоў: 627. Сярэдняя: 4.16
4.0320512820513
Галасоў: 468. Сярэдняя: 4.03
4.4137931034483
Галасоў: 319. Сярэдняя: 4.41
4.28
Галасоў: 300. Сярэдняя: 4.28
4.1621621621622
Галасоў: 296. Сярэдняя: 4.16
4.6626506024096
Галасоў: 249. Сярэдняя: 4.66
3.9455782312925
Галасоў: 294. Сярэдняя: 3.95
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-