Жыцця майго і смерці пераправы,
і Сталінград дагэтуль сняцца мне...
Зваліўся я, падкошаны жалезам,
абняў рукамі родную зямлю.
Яна прапахла дымам і палыннай
слязою нашых матак і дзяцей.
Калі я моцна сціснуў яе ў жменьцы —
праз пальцы пырснула густая кроў!..
Не помню, як мяне на самалёце
вязлі ў шпіталь, далёка на Урал,
дзе па імшарах шэрых журавіны
цвітуць і спеюць позна, як і ў нас.
Я толькі ўбачыў стол аперацыйнай,
у вокнах — чарналапую тайгу.
Спакой навокал,
Гэтак бела-бела,
нібы калыша воблака мяне...
Мае здранцвелыя разнялі пальцы —
пасыпалася на паркет зямля.
I жвір маўкліва, доўга разглядалі,
пасля сабраў у жменьку санітар.
Сівенькі, на майго падобны дзеда,
нячутна ён падаўся да дзвярэй.
А раненыя трызнілі аб Волзе...
За вокнамі агні
і чорны снег...
Жыцця майго і смерці пераправы...
Іншыя вершы аўтара
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.137956748695
Галасоў: 1341. Сярэдняя: 4.14
4.2172470978441
Галасоў: 603. Сярэдняя: 4.22
4.3978300180832
Галасоў: 553. Сярэдняя: 4.40
4.1472602739726
Галасоў: 584. Сярэдняя: 4.15
4.0402843601896
Галасоў: 422. Сярэдняя: 4.04
4.4108280254777
Галасоў: 314. Сярэдняя: 4.41
4.3205574912892
Галасоў: 287. Сярэдняя: 4.32
4.1560283687943
Галасоў: 282. Сярэдняя: 4.16
3.9347079037801
Галасоў: 291. Сярэдняя: 3.93
4.6734693877551
Галасоў: 245. Сярэдняя: 4.67
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь
Што шукалi?
-