Адплывае на захад гарматны гром,
Чорны снег і забітых белыя твары,
I пражэктар далёкі светлым багром
Б’е маўкліва ў чырвоную хмару пажару.
Мне б дабегчы і гэты пажар пагасіць,
Толькі рана баліць і замала сіл.
За плячыма — тысячы спаленых сёл
I дзесяткі разбураных гарадоў.
I я ведаю — гэта яшчэ не ўсё,
Гэта толькі пачатак трывожных гадоў.
Вы мне скажаце: будзе ізноўку бэз
I дзяўчаты у лёгкіх блакітных сукенках.
Для мяне ж яшчэ доўга расстрэлены лес
Захліпацца будзе дзіцячым енкам.
Ад чарэмхі — чад і ад бэзу — дым,
Попел скрыпне ізноў на маіх зубах.
Нашай будучыні гады
Будуць доўга глытаць папялішчаў пах.
I цагляная чырвань новых муроў
На мяне пральецца, як кроў.
I за белаю вапнаю свежых сцен
Я убачу хаціны чорны шкілет.
З чарапоў густая трава парасце,
Лівень змые варожага танка след,
А за мною заўсёды, да самай труны,
Будзе крочыць праклятая здань вайны.
Адплывае на захад гарматны гром...
Катэгорыі вершаў
Лепшыя аўтары
4.1385767790262
Галасоў: 1335. Сярэдняя: 4.14
4.2278056951424
Галасоў: 597. Сярэдняя: 4.23
4.1465517241379
Галасоў: 580. Сярэдняя: 4.15
4.4014732965009
Галасоў: 543. Сярэдняя: 4.40
4.0477326968974
Галасоў: 419. Сярэдняя: 4.05
4.4354838709677
Галасоў: 310. Сярэдняя: 4.44
4.3251748251748
Галасоў: 286. Сярэдняя: 4.33
4.1607142857143
Галасоў: 280. Сярэдняя: 4.16
3.9347079037801
Галасоў: 291. Сярэдняя: 3.93
4.6734693877551
Галасоў: 245. Сярэдняя: 4.67
Раiм наведаць
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь